بایگانی ماه آوریل, 2015

متاسفانه و یا خوشبختانه مطالب زیادی در اینترنت در رابطه با بدسکتور دیدم و خواندم. از داغ بودن هارد تا هارد به هارد کردن و …خوب بگذریم هر کس به فراخور حالش مطلبی بیان می کند و من لازم دیدم بعضی از مطالب را بصورت تخصصی پیگیری کنیم. لذا به این مقاله بسنده نخواهم کرد و مطالب گسترده تری را به مرور زمان برای شما عزیزان به معرض نمایش خواهم گذاشت.

درک مفهوم بدسکتور:

به تعریف دقیق من سکتوری که در زمان مشخص شده پاسخگو نباشد را یک سکتور بد می نامیم. در توضیح این مطلب باید بگویم چه به یک کامپیوتر و چه شخص شما هر گاه یک درخواست ارسال می کنید یک زمان مشخصی را منتظر می مانید تا پاسخ مناسب از طرف شخص یا سیستم  مقابل  به شما برسد. اگر این زمان انتظار از حد بگذرد شما یا سیستم منصرف خواهید شد و این عملیات را قطع خواهید نمود. مشخصا” در مورد هارددیسک هرگاه یک Request جهت خواندن و یا نوشتن (Read or Write ) به هارددیسک میرسد، این سیستم کارش را شروع می کند و بصورت از پیش تعین شده اگر در زمان مشخص و با تعداد تلاش های معین به نتیجه ای نرسد عملیات خاتمه پیدا می کند و هارددیسک یک گزارش خطا ارسال خواهد کرد.

دلایل بدسکتور شدن هارد

دلایل عمومی شکل گرفتن بسکتورها در کل به دو صورت  فساد و خرابی فیزیکی و مغناطیسی می باشد. آسیب فیزیکی به آسانی قابل درک است. زمانی اتفاق می افتد که فساد فیزیکی بر روی سطح پلتر ها اتفاق افتاده باشد مانند ضربه (افتادن هارددیسک از ارتفاع) خراشیدگی روی سطح پلتر ها و بوجود آمدن نقص در هدهای مغناطیسی و … . خرابی مغناطیس زمانی اتفاق می افتد که خطای نوشتن در مکان خاصی از هارددیسک اتفاق می افتد. در حالی که ممکن است دومی کم خطر تر بنظر برسد اما می تواند آثار به مراتب مخرب تر و یا همسان با خرابی فیزیکی داشته باشد. می تواند آثار مخربی بر نواحی مجاور و همچنین بر سروو SERVO داشته باشد.

صرف نظر از چگونگی حادث شدن و علت آسیب ، نتایج مختلفی ممکن است حاصل شود:

• خرابی در نشانه آدرس
• خرابی در داده ها
• خرابی در error correcting code
• خرابی بخش Servo
• یا ترکیبی از خرابی های بالا

آنچه شایع است این است که در صورت بروز این گونه خرابی ها سیستم عامل شما و یا نرم افزارهای بازیابی اطلاعات ساده و عادی دیگر قادر به  خواندن اطلاعات در این گونه سکتور ها نمی باشند.  اجازه بدهید یک نگاه دقیق بیاندازیم ، که چه اتفاقی می افتد وقتی  اینگونه نرم افزارها و ابزارها سعی می کنند در خواند یک سکتوری که اتفاقات بالا برایش رخ داده است .

خرابی در نشانه آدرس

وقتی نشانه آدرس خراب است هارددیسک نمی تواند به سادگی سکتور درخواستی را پیدا کند.داده ها هنوز هم ممکن است دست نخورده باشند. اما برای هارددیسک هیچ راهی جهت تعین مکان آن بدون داشتن IDمناسب وجود ندارد. توجه کنید که بعضی از هارددیسک های مدرن از سکتور ID و یا نشانه آدرس Address Mark موجود در خود سکتور برای پیدا کردن آن سکتور بهره نمی برند بلکه در واقع این اطلاعات در سروو ماقبل کد گذاری شده اند.

خراب در داده ها

جهت تائید تمامیت( بی عیبی ) داده ها ، یک هارددیسک همیشه جهت تائید و معتبر سازی اطلاعات از الگوریتم بررسی تصحیح و خطا ی موجود در کد ECC ، نوشته شده درفیلد  انتهای سکتور بعد از داده ها استفاده می کند. هنگامیکه داده ها خراب شده اند  هارددیسک سعی خواهد کرد تا آنها را با همان الگوریتم ECC بهبود بخشد.  اگر اصلاح موفقیت آمیز بود ،درایو  سکتور حاوی داده را برمیگرداند و هیچ گزارشی مبنی بر خطا نخواد داد. ضمنا” اگر اصلاح موفقیت آمیز نبود ، هارددیسک هیچ اطلاعات را نخواهد داد مگر یک گزارش از خرابی، حتی اگر داده ها تا حدی دست نخورده باشند. ( PC-3000 در عملیات Map گیری از هارددیسک بسیاری از اطلاعات سکتور ها را پس از تجزیه و تحلیل بصورت اتوماتیک بازسازی می نماید.)

خرابی در فیلد error correcting code  ECC

هرچند کم اتفاق می افتد ، کد ECC نیز همچنین میتواند خراب شود. در این حالت درایو هارددیسک داده های سالم را بخوبی از سکتور می خواند و تمامیت و بی عیبی خود را با کد ECC  می سنجد. این سنجش با توجه به کد ECC بد و خراب با شکست مواجه می شود و در آخر  هارددیسک بدون دادن هیچ داده ای  یک گزارش خطا را می دهد ، زیرا هیچ راهی برای تایید تمامیت داده ها وجود ندارد.

خرابی بخش Servo

در  فقط یک ترک تنها بیش از چندصد “ناحیه سروو ”  وجود دارد. “سکتور سروو Servo” حاوی اطلاعات موقعیت یابی ای می باشد که هد مغناطیسی هارددیسک و درایو را قادر میسازد به پیدا کردن مکان دقیق  و مسیر ترک  و نهایتا” باعث میشود این هد دقیقا” در مسیر ترک باقی بماند و انحرافی از مسیر نداشته باشد . همچنین دارای ID خودشان در Track هستند. نواحی سروو برای مکانی یابی هد مغناطیسی استفاده می شوند تا موقعیت دقیق فعلی آن را مشخص کنند.هنگامیکه یک بخش سروو آسیب دیده است هارددیسک دیگر نمی تواند اطمینان حاصل کند که اطلاعات سکتورهایی که به دنبال آن ها است  همان هایی هستند که به درستی دنبالشان می گشته یا نه و بدون نتیجه تمامی تلاش ها برای خواندن سکتورهای مورد نظر را خاتمه می دهد.

برای سازماندهی ذخیرهٔ اطلاعات، سطح هارد دیسک بقطعاتی تقسیم میشود که به آنها قطاع یا سکتور میگویند. حالا بهر علتی این قطعه‌ها آسیب ببینند، بطوری که امکان استفاده از آنها نباشد در اصطلاح میگویند: هارد دیسک “بدسکتور” گرفته است.براساس گفته‌ها و شنیده‌های دیگران، دلایل زیر میتواند باعث ایجاد آن شود:

 

دلایل ایجاد بدسکتور :

1. – ضربات فیزیکی به هارد دیسک
2. – عملکرد برخی از ویروسها و نرم‌افزارهای معیوب و غیر معتبر.
3. – تکان های شدید کیس و در نتیجه هارد دیسک
4. – قطع ناگهانی برق
5. – Reset کردن سیستم و عدم استفاده از دستور Shutdown
6. – فرسودگی هارد
7. – فرمت کردن زیاد هارد دیسک.
8. و …

اثرات بدسکتور:

• – کند شدن هارد
• – کپی نشدن اطلاعات
• – افزایش صدای هارد
• – هنگ کردن مکرر سیستم
• و ..

راه های از بین بردن بدسکتور

• – استفاده از فرمت Full
• – استفاده از فرمت سطح پایین (Low Level Format)
• – استفاده از چک ویندوز XP
• – پارتیشن بندی خاص هارد و کنار گذاشتن بدسکتورها در قسمت پارتیشن بندی نشده
• و …

تذکر : دقت داشته باشید که در روش های بالا هارد شما فرمت میشود و شاید در مواردی اطلاعات شما دیگر بازیابی نشوند .

اگر بر روی هارد خود اطلاعات مهمی دارید که نمیخواهید آنها را از دست بدهید ، هارد را به یکی از مراکز تخصصی هارد که تجهیزات کامل تعمیر و بازیابی اطلاعات هارد داردند ارسال کنید

 

خانه سخت افزار تنها نماینده رسمی دستگاه PC3000(ابزار برتر تعمیر و بازیابی اطلاعات هارد) از کشور روسیه و سازنده و واردکننده لوازم جراحی هارددیسک در ایران و خاورمیانه

دلایل ایجاد بدسکتور و تعمیر بدسکتور

حتما برای جداسازی حافظه بایدEjectکنیم؟

 

ابتدا لازم است به ۳ پروتکل متفاوتی که ممکن است حافظه‌ی فلش شما هنگام اتصال به کامپیوتر از آن بهره ببرد نگاهی داشته باشیم. جالب است بدانید که ۲ تا از این پروتکل‌ها هیچ نیازی به جداسازی ایمن از درون سیستم‌عامل ندارند.

پروتکل‌های مختلف

 

USB Mass Storage: این مورد، روش اصلی اتصال یک حافظه‌ی فلش به کامپیوتر است. این پروتکل به سیستم اجازه می‌دهد که حافظه را بعنوان یک درایو یا پارتیشن واقعی شناسایی کند. در این روش، حافظه‌ی فلش در سیستم‌عامل مک بر روی صفحه‌ی دسکتاپ ظاهر خواهد شد و در ویندوز نیز به آن یکی از حروف الفبا بعنوان نشان درایو اختصاص خواهد یافت. در لینوکس نیز بسته به تنظیمات توزیع یا کاربر، پس از دریافت آی‌دی مورد نیاز به لیست پارتیشن‌های موجود در فایل منیجر افزوده خواهد شد. در این پروتکل، حافظه‌ی خارجی دقیقا شبیه به یکی از پارتیشن‌های داخلی سیستم عمل خواهد کرد بنابراین کاربر قادر خواهد بود از آن برای ذخیره‌سازی یا حتی اجرای برنامه‌ها استفاده کند.

(Media Transfer Protocol (MTP: این پروتکل در سیستم‌عامل ویندوز درون‌سازی شده و در اغلب توزیع‌های لینوکس بخصوص آن‌هایی که از محیط گنوم بهره می‌برند به خوبی پشتیبانی می‌شود. همچنین در لینوکس ابزارهای مستقلی نیز وجود دارد که بهره گرفتن از این پروتکل را تسهیل می‌کند. در سیستم‌عامل مک لزوما به یک نرم‌افزار جداگانه نیاز خواهید داشت که به همین منظور توسعه یافته است. این پروتکل بصورت عمده توسط دستگاه‌های اندرویدی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با استفاده از MTP کاربر قادر به کپی فایل‌ها به داخل و خارج از حافظه خواهد بود اما از این جهت که در این پروتکل، حافظه بعنوان یک دستگاه قابل حمل شناخته می‌شود (و نه یک درایو یا پارتیشن طبیعی) نیازی به Eject کردن در پایان کار نخواهد بود.

(Picture Transfer Protocol (PTP: این پروتکل به منظور انتقال تصاویر و بصورت عمده توسط دوربین‌های دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پروتکل توسط ویندوز و مک پشتیبانی می‌شود و در برخی کتابخانه‌های لینوکس که توسط نرم‌افزارهای مدیریت تصویر آن مورد استفاده قرار می‌گیرد نیز ادغام شده است. بنابراین تقریبا در تمامی نرم‌افزارهایی که برای درون‌ریزی و مدیریت بر تصاویر ساخته شده‌اند مورد پشتیبانی قرار می‌گیرد. PTP شباهت بسیاری به MTP دارد؛ بنابراین در این پروتکل نیز نیازی به Eject کردن حافظه‌ی خارجی نخواهد بود.

گوشی‌های هوشمند، دوربین‌ها و دیگر دستگاه‌های چندرسانه‌ای که از پروتکل‌های MTP یا PTP استفاده می‌کنند را می‌توان بدون نگرانی و تنها با جدا کردن کابل USB از سیستم جدا کرد.

چرا لازم است یک درایو را Eject کنید؟

در صورتی که دستگاه، درایو یا پارتیشن خارجی شما از طریق پروتکل USB Mass Storage به سیستم متصل شده، در حالت ایده‌آل لازم است پیش از جداسازی آن را بصورت ایمن و از طریق سیستم‌عامل Eject کنید. البته همانطور که در ادامه خواهیم گفت، این مساله وابستگی بسیاری به سیستم‌عامل مورد استفاده‌ی شما خواهد داشت. این مساله حتی در زمانی که واقعا در حال کار کردن با دستگاه خارجی نیستید نیز صدق می‌کند.

دلیل این مساله، استفاده‌ی سیستم‌عامل‌ها از فرآیندی به نام Write Caching است. سیستم‌عامل شما الزاما به محض اینکه فایلی را درون حافظه‌ی خارجی کپی می‌کنید به نوشتن آن بر روی حافظه نمی‌پردازد؛ بلکه گاهی ابتدا با کش کردن آن، منتظر چند دستور کپی دیگر نیز می‌ماند تا همگی آن‌ها را یک‌جا اجرا کند.

اجرای همگی دستورات کپی و نوشتن بر روی دیسک موجب بهبود عملکرد خواهد شد اما اگر هنگامی که حافظه یا دستگاه خارجی را از سیستم جدا می‌کنید، همچنان اطلاعات در کش باقی مانده باشند، داده‌های کپی شده ناقص خواهند بود. کلیک کردن بر روی کلید Eject موجب تخلیه‌ی کش و نوشته شدن داده‌های باقی مانده بر روی حافظه‌ی خارجی خواهد شد. دلیل وجود تاخیر چند ثانیه‌ای میان Eject کردن حافظه و ارائه‌ی اعلان جداسازی ایمن از سوی سیستم‌عامل نیز همین مساله است.

همچنین مشکلات بالقوه‌ای نیز در خصوص جداسازی ناگهانی منبع تغذیه‌ی انرژی از حافظه‌ی فلش وجود دارد. به بیان ساده‌تر، جداسازی ناگهانی می‌تواند به خود حافظه‌ی خارجی نیز آسیب برساند. حافظه‌های فلش به این مساله حساس بوده و ممکن است در اثر آن با تخریب بخشی از درایو روبرو شوید.

جداسازی حافظه در مک و لینوکس

سیستم‌‌های‌عامل مک و لینوکس برای ارائه‌ی سطح عملکرد بالاتر بصورت پیش‌فرض از Write Caching استفاده می‌کنند. Eject کردن حافظه در مک و لینوکس فرآیند ساده‌ای دارد؛ در مک کافیست آیکن درایو فلش را که هنگام اتصال بر روی صفحه ظاهر شده به درون سطل زباله یا همان Trash بکشید، یا همچون لینوکس از درون فایل منیجر بر روی آیکن Eject در کنار نام حافظه کلیک کنید.

جداسازی حافظه در ویندوز

وضعیت این مساله در ویندوز اندکی متفاوت است. این سیستم‌عامل بصورت پیش‌فرض قابلیت Write Caching را غیرفعال کرده که در عمل موجب کاهش اندک سطح عملکرد در هنگام نوشتن اطلاعات بر روی درایو خواهد شد. از سوی دیگر این مساله باعث افزوده شدن یک لایه‌ی ایمنی اضافی برای کاربرانی می‌شود که معمولا فراموش می‌کنند حافظه‌ی فلش خود را بصورت ایمن Eject کنند.

در صورتی که این نگرانی شامل شما نمی‌شود، می‌توانید بصورت دستی قابلیت Write Caching را برای هر یک از حافظه‌های جانبی خود فعال کنید. به این منظور کافی است Device Manager را در ویندوز 7 از این مسیر: Control Panel > Hardware and Sound > Hardware and Printers > Device Manager و در ویندوز 8 با راست کلیک در گوشه‌ی انتهایی چپ-پایین صفحه و انتخاب آن اجرا کنید.

پس از آن بر روی درایو مورد نظر خود راست کلیک کرده و در تب Policies مقدار کادر Removal policy را بر روی Better Performance قرار دهید و تنظیمات کش را متناسب با نیاز خود فعال کنید. توجه داشته باشید که در صورت فعال کردن این وضعیت، لازم است همیشه درایو جانبی خود را از طریق بخش Safely Remove Hardware در سینی سیستم Eject کنید.

در نظر داشتن این مساله نیز ضروری است که بصورت پیش‌فرض، قابلیت Write Caching برای حافظه‌ها و درایوهای داخلی فعال است و نباید تغییری در تنظیمات آن اعمال کنید؛ در غیر این صورت با افت شدید سطح عملکرد روبرو خواهید شد.

نکته‌ای در خصوص دیسک سخت

حتما برای جداسازی حافظه بایدEjectکنیم؟

تا به اینجا صحبت اصلی در خصوص حافظه‌های فلش بوده است. اما اگر از یک هارد اکسترنال استفاده می‌کنید، به یاد داشته باشید که باید همیشه آن را پیش از جداسازی بصورت ایمن Eject کنید.

• اغلب هارد دیسک‌های اکسترنال مدرن، نیروی مورد نیاز خود را نیز از طریق پورت USB تامین می‌کنند. قطع ناگهانی برق از درایوی که همچنان در حال کار است می‌تواند موجب آسیب جدی به حافظه شود. در این حالت، هد که با فاصله‌ی اندکی بر فراز دیسکِ در حال چرخش به جلو و عقب حرکت می‌کند تا به نوشتن اطلاعات بر روی آن بپردازد، با دیسک اتصال مستقیم پیدا کرده و می‌تواند موجب آسیب فیزیکی به آن شود.

این مساله ممکن است بخش بزرگی از دیسک را بلا استفاده کند یا به کلی موجب از کار افتادن درایو شود.

جمع‌بندی

بنابراین بصورت خلاصه باید گفت که دستگاه‌های چندرسانه‌ای نیازی به جداسازی ایمن و Eject شدن ندارند. حافظه‌های فلش در سیستم‌عامل ویندوز نیز وضعیت مشابهی خواهند داشت و با تنظیمات پیش‌فرض، جدا کردن آن‌ها از پورت USB بدون ایراد است؛ مگر اینکه بصورت دستی تنظیمات مربوط به کش کردن اطلاعات پیش از کپی را تغییر داده باشید. حافظه‌های فلش در مک و لینوکس، همچون هاردهای اکسترنال باید همیشه بصورت ایمن Eject شوند.

جداسازی نامناسب درایو می‌تواند موجب تخریب داده‌ها شود یا در سناریوی بدتر، یکپارچگی درایو را به مخاطره بیاندارد.